Second Column : One Day in My Life in Mae Hong Son

ถ้าให้พูดจากใจว่าทำไมเราถึงผูกพันกับจังหวัดเเม่ฮ่องสอนและสามารถเรียกที่นี่ได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า “บ้าน” ก็อาจเป็นเพราะว่าเราเเละครอบครัวได้ย้ายมาเริ่มต้นบทใหม่อีกหนึ่งบทของชีวิตที่นี้ตั้งเเต่เราเพิ่งอายุได้ 2 ขวบ การเติบโตและการพัฒนาเเรกเริ่มของเราทั้งหมดเกิดขึ้นที่แม่ฮ่องสอน เมล็ดพันธุ์ของพืช กว่าเมล็ดหนึ่งจะเจริญงอกงามและเติบโตอย่างสมบูรณ์ได้นั้นขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ไม่ว่าจะเป็น น้ำ ดิน เเสงเเดดหรืออุณภูมิ เเต่อีกหนึ่งปัจจัยที่สำคัญที่สุดก็คือ “เวลา” ความผูกพันของเราที่มีต่อบ้านหลังใหม่หลังนี้ก็เช่นกัน เวลาทำหน้าที่เป็นตัวกลางในการหล่อหลอมเส้นด้ายของความเชื่อใจ ความไว้ใจและความสบายใจที่จังหวัดแม่ฮ่องสอนได้มอบให้กับครอบครัวของเรา คล้ายกับของขวัญในวันขึ้นบ้านใหม่ เราและ “บ้าน” จึงได้เรียนรู้ที่จะเป็นส่วนหนึ่งของกันเเละกัน


การดำเนินชีวิตในเเต่ละวันในจังหวัดแม่ฮ่องสอนนั้น นอกจากจะได้เก็บเกี่ยวความสงบเเละความเรียบง่ายที่ตัวเมืองเเละผู้คนที่นั้นแบ่งบันให้กันและกันอย่างที่พวกเขาไม่รู้ตัวแล้ว เรายังจำได้อีกว่า ทุกที่ที่เราไปและทุกอย่างที่เราทำ มันให้ความรู้สึกราวกับว่ากำลังอยู่ระหว่างการเดินทางออกไปตามล่าหาอัญมณีที่เราสามารถจะนำมันกลับมาเก็บรักษาไว้ในกล่องความทรงจำได้ กล่องความทรงจำที่ในวันหนึ่งข้างหน้า หากเราคิดถึงเวลาที่เราอยู่ “บ้าน” มันจะส่งความทรงจำเหล่านั้นให้หวนกลับมาทำให้ยิ้มได้เสมอ 


ช่วงเช้าของเเต่ละวันถือว่าเป็นเวลาทองที่ต้องรีบคว้าไว้ สิ่งที่ดีเเละมีค่าไม่เคยรอใคร เริ่มตั้งเเต่มื้ออาหารเเรกของวันใหม่ มื้อเช้าที่เราเฝ้ารอเป็นพิเศษ บางวันก็อาจเลือกฝากท้องไว้ที่ ร้านเเฟ ร้านอาหารที่ตั้งอยู่ปากทางเข้าตลาดสายหยุด ตลาดนัดตอนเช้าที่ครึกครื้นก่อนตะวันจะขึ้นซะอีก ที่นี่ขายทั้ง โจ๊ก เกาเหลา ก๋วยจั๋บและอาหารตามสั่ง หากเราสั่งโจ๊กหมูและตับใส่ไข่ ซึ่งเป็นเมนูโปรด ก็จะเข้ากันได้ดีมากกับปาท๋องโก๋จากร้านป้าจิณ ร้านกาแฟโบราณเเละน้ำเต้าหู้ที่อยู่ถัดเข้าไปในตลาดที่ลายล้อมไว้ด้วยร้านค้าอื่นอีกมากมายที่ขายทั้งของสด คาวเเละหวานที่มีหลากหลายตัวเลือกซะจนทำให้เเม่ครัวหลายคนหวั่นใจไปตามๆกัน 


หลังจากเติมพลังให้กองทัพเรียบร้อยเเล้ว วันไหนถ้ากลับจากตลาดแล้วได้ดอกไม้สดติดไม้ติดมือกลับบ้าน เราก็จะใช้เวลาสักพักหนึ่งตกเเต่งร้านของพ่อเเละเเม่ให้มีชีวิตชีวามากขึ้นก่อนจะเตรียมตัวออกไปเดินเล่น วันสบายๆอย่างนี้ ที่ที่เราชอบไปมากอีกที่หนึ่งก็คือ หนองจองคำ หนองน้ำที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางเมืองล้อมไปด้วยสวนสาธารณะเเละวิวสวยที่สะท้อนบนผิวน้ำของวัดจองกลางเเละวัดจองคำ เราไม่สามารถบอกได้เลยว่าเราอ่านหนังสือจบไปแล้วกี่เล่มที่นี่ เพราะใครกันจะไม่หลงลืมเวลาถ้าหากได้อยู่ท่ามกลางต้นไม้เเละดอกไม้ที่มากมายอย่างเเหล่งอนุรักษ์ธรรมชาติเเห่งน้อยแห่งนี้ ก่อนจะรู้ตัวอีกทีตะวันก็ใกล้จะลาฟ้าเเล้ว


ถึงช่วงเย็นจะเดินทางเข้ามาใกล้ การเดินทางตามล่าหาอัญมณีของเราก็คงยังไม่จบหรอก เพราะยังมีอีกหลายสิ่งรอให้เราเก็บเพิ่มไปไว้ในกล่องความทรงจำ ไม่ว่าจะเป็นภาพผู้คนขับรถกลับบ้านจากการทำงาน เหล่าคุณพ่อคุณเเม่พาเด็กๆ ออกมาซื้ออาหารสำหรับมื้อเย็น หรือ ภาพของท้องฟ้าตอนกลางคืนในเมืองเล็กๆ อย่างเเม่ฮ่องสอน ที่เห็นดวงดาวได้ชัดกว่าในเมืองศิวิไลซ์เสียอีก ส่วนประกอบอันเล็กน้อยพวกนี้ที่นี่เเหละที่ผูกให้ใจเรารวมเป็นหนึ่งกับ “บ้าน” ความทรงจำดีต่อใจขนาดนี้ จะไม่ให้คิดถึงได้อย่างไร


ผู้เขียน : Princess

ภาพประกอบ : Serm